Başlıktaki noktalı yerleri vicdanınız doldursun!
Bir müzisyen olarak sindiremiyorum, inanamıyorum ve kabul etmiyorum. O kadar kıymetlinin yer altında ezildiği lakin kıymetsize değer ithaf edilen bir ülke olduk ki, artık yeşerecek umudumuz kalmadı. 80 doğumluyum ve şu yaşıma kadar ben bu ülkede bir defa bile sevineceğimiz, millet olarak “İşte bu be!” diyeceğimiz bir haber duymadım. Duyan varsa beri gelsin.
Akşam haber kanallarını açtığımızda bir yere varamayan ülke problemleri ve cinayet/ şiddet haberlerinden öbür ne görüyoruz Allah aşkına?
Ülkede habercilik anlayışı bile salt şiddet üzerine kurulu… Şiddet yemek yerken izlenecek bir haber iletisi değildir. Şiddet, içimizden birine yapıldığı vakit hepimizin sokaklara dökülüp isyan etmemiz, ortamızda yaşayan toplum bozucu katilleri, sapıkları, işkencecileri elemine etmemiz gereken bir durum. Şiddet yalnızca toplumsal medyaya kınıyorum yazmakla da dinmiyor ve kimse kusura bakmasın fakat kimse misyonunu savuşturmuş olmuyor bu sayede.
Sessiz kaldığın her şey bir gün sana dönmeye mahkum kalıyor sadece… Nasıl bir ülke olduysak, selam vermek, yol istemek, kapıdan geçmek bile artık bir arbede sebebi. Bunun başında doğal ki birbirlerine karşı hitapları sıkıntılı olan politikler ve TV programları geliyor ve topluma olumsuz örnek oluyorlar.
Sergilerde bayanların makyajla yüzlerini boyayıp bak şiddet budur demek, insanları şiddetten arındırmıyor, aksine şiddeti olağanlaştırıyor.
Keza dizilerde de bu bu türlü. Çete, mafya dizileri yapıp tüm mahalleyi birbirine kırdıran, aile dizisi yapıp bayanı döverek her akşam ekranlara taşıyanlar farkındalık mı yaratıyor? Yoksa durumu legalleştirerek insanların beynine şiddet kodu mu yolluyor? Bizim keyifli olmaya, bizim gülmeye, bizim sevmeye, sevilmeye, hürmet duyulmaya gereksinimimiz var. Bu ülkede dün yayılımı tepe yapan şiddetin bir mahkumu da temiz bir müzisyen oldu. Hem de istenilen parçayı bilmediği ya da üslubuna uymadığı için söylemediğinden dolayı.
Bu ülkenin bilgisiz insanları hala bir dinletiye, konsere gittiklerinde sahnedeki müzisyene çoktan şeçmeli müzik kutusu muamelesi yapıyorlar.
Bir müzisyen her şarkıyı bilmek zorunda değildir. Ya da bilse bile şekli gereği söylemek zorunda değildir. Hazırladığı repertuarını dinlemeye gidersiniz. İstemezseniz yerden ayrılırsınız bu kadar kolay. Lakin eğlenmeyi dahi bilmeyen kent magandaları bugün bir çocuğu babasız bıraktılar… Hem de tek maksadı, insanların huzur bulduğu şeyi yani müziğini yapmak isteyen birini katlettiler… Bunun sorumlusu salt o katiller değil. Bunun sorumlusu birebir vakitte müzisyene 5. sınıf vatandaş muamelesi yapan, müşteri ne isterse söyleyeceksin baskısı yapan ve emeğin karşılığını vermeyip başından aşağı arsız bir biçimde peçeteler döken mesnetsiz işletme, işletmeciler ve müzikçiler ayrıyeten..
Linkedln